Κάποτε ήταν ζηλευτή καριέρα η πολιτική. Πολύ εξουσία, πολλά λεφτά, μεγάλα σαλόνια, ομορφιές...
Το ξεκίνημα της καριέρας προϋπέθετε αφισοκόλληση, χειροκρότηση, παράσταση-διαχείριση συνελεύσεων/συζητήσεων κι άλλα τέτοια. Ήταν κι αυτό μια επένδυση.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων όμως, μετά ήταν όμορφα, σε μια "αναπτυσσόμενη" χώρα, με φράγκα που περίσσευαν και μηχανισμούς που πήγαιναν με τον "αυτόματο".
Σήμερα???
Σήμερα δεν θα 'λεγα πως είναι ζηλευτή καριέρα η πολιτική.
Ο ένας πλάι στον άλλον, δεν μπορούν πια να βγουν στον κόσμο κι αν κάποιοι σήμερα μπορούν, αν αύριο κάνουν τα κουμάντα, μεθαύριο ποιος ξέρει?
Έχω την βεβαιότητα πως: περνώντας απ' την περίοδο ευδαιμονισμού που διανύσαμε, στην περίοδο της φτώχειας που 'ρθε κι έρχεται το προφίλ των πολιτικών θ' αλλάξει.
Οι πολιτικοί που 'χαμε, φαίνεται πως είχαν στόχο (πρώτα) το χρήμα (μετά) την εξουσία, (και τέλος) τις ομορφιές. Αυτοί όμως που θα 'ρθουν θα ξέρουν πως αυτά δεν θα υπάρχουν και δεν θα μπορούν να πουν:
Στο ευρώ (???), με την Ευρώπη (???) στο όποιο-νόμισμα (???) με ή χωρίς άλλους (???) στην όποια μορφής παραγωγή, φιλελεύθερη (???) σοσιαλιστική/κομουνιστική (???) η-όποια λάθος επιλογή, δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσει απλά κάποιες εκλογές: θα χάσει το κεφάλι του.
Η πραγματικότητα όμως δείχνει άλλα. Η Αθήνα αδειάζει κι αυτοί που δεν μπορούν να φύγουνε γι αλλού, πάνε στα χωριά.
Η αλληλεγγύη και η χειρωνακτική εργασία αναδεικνύονται ξανά ως αρετές των ανθρώπων, την ώρα που οι εκπρόσωποί της πολιτείας ούτε έχουν, ούτε προτάσσουν αυτές τις αρετές!
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ. 2
Κάτι απ' την Ελλάδα που 'χασα σαν την Ψυχή και τα Χέρια
Το ξεκίνημα της καριέρας προϋπέθετε αφισοκόλληση, χειροκρότηση, παράσταση-διαχείριση συνελεύσεων/συζητήσεων κι άλλα τέτοια. Ήταν κι αυτό μια επένδυση.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων όμως, μετά ήταν όμορφα, σε μια "αναπτυσσόμενη" χώρα, με φράγκα που περίσσευαν και μηχανισμούς που πήγαιναν με τον "αυτόματο".
Σήμερα???
Ο ένας πλάι στον άλλον, δεν μπορούν πια να βγουν στον κόσμο κι αν κάποιοι σήμερα μπορούν, αν αύριο κάνουν τα κουμάντα, μεθαύριο ποιος ξέρει?
Έχω την βεβαιότητα πως: περνώντας απ' την περίοδο ευδαιμονισμού που διανύσαμε, στην περίοδο της φτώχειας που 'ρθε κι έρχεται το προφίλ των πολιτικών θ' αλλάξει.
Οι πολιτικοί που 'χαμε, φαίνεται πως είχαν στόχο (πρώτα) το χρήμα (μετά) την εξουσία, (και τέλος) τις ομορφιές. Αυτοί όμως που θα 'ρθουν θα ξέρουν πως αυτά δεν θα υπάρχουν και δεν θα μπορούν να πουν:
- "λεφτά υπάρχουν".
- "ανάπτυξη".
Στο ευρώ (???), με την Ευρώπη (???) στο όποιο-νόμισμα (???) με ή χωρίς άλλους (???) στην όποια μορφής παραγωγή, φιλελεύθερη (???) σοσιαλιστική/κομουνιστική (???) η-όποια λάθος επιλογή, δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσει απλά κάποιες εκλογές: θα χάσει το κεφάλι του.
- Έχω τον φόβο ότι ο πολιτισμένος/πολιτικά χρόνος έχει περάσει
- Έχω την βεβαιότητα ότι λόγω της αδράνειας του συστήματος, αυτοί που σήμερα είναι πάνω, αυτό δεν το ''χουν καταλάβει
Η πραγματικότητα όμως δείχνει άλλα. Η Αθήνα αδειάζει κι αυτοί που δεν μπορούν να φύγουνε γι αλλού, πάνε στα χωριά.
Η αλληλεγγύη και η χειρωνακτική εργασία αναδεικνύονται ξανά ως αρετές των ανθρώπων, την ώρα που οι εκπρόσωποί της πολιτείας ούτε έχουν, ούτε προτάσσουν αυτές τις αρετές!
Μέσα στα όρια όμως αυτών των εκκωφαντικών ανακατατάξεων, ή θ' αλλάξουν οι ιδέες των ανθρώπων, ή οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ. 2
Κάτι απ' την Ελλάδα που 'χασα σαν την Ψυχή και τα Χέρια
