Μετά από μια επίκαιρη κουβέντα, συμπυκνώνω τρεις θεματικές ενότητες ενδεχόμενων ερωτημάτων που προκύπτουν σχετικά με:
1. τον χρόνο
1. τον χρόνο
2. τον τόπο
3. και τον Άνθρωπο
1. Ο χρόνος.
Ο πολιτικός χρόνος που είχε μια εκνευριστικά γραμμική αδράνεια τα τελευταία 30 χρόνια, σήμερα έχει πυκνώσει απελπιστικά σ' ένα σημείο.
Δεν περηφανεύομαι για την ευστροφία μου, ούτε έχω την ευχέρεια να αντιληφθώ τις πολιτικές εξελίξεις με τους ρυθμούς που αυτές γίνονται.
Γι αυτό θαυμάζω την συλλογική αντίληψη που έχει το θάρρος (ή-το-θράσος) να μετακινείται αφελώς σε πρωτόγνωρα ιδεολογικά μονοπάτια.
Όπως και να 'χει όμως,, ο πολιτικός χρόνος, κάπου πρέπει να βρει μια ισορροπία και το ερώτημα (που δεν έχει απαντηθεί) είναι πως αυτή η ισορροπία θα παραμείνει "ισόρροπη" και όχι δέσμια του μικρού-μεγάλου χρόνου της.
Άρα, θα πρέπει κανείς να απαντήσει το-πως διαχειρίζεται κανείς τον χρόνο και σε πια κλίμακα.
2. Ο τόπος.
Η ανάπτυξη στα πλαίσια της παγκόσμιας, της εθνικής και ακόμα-ακόμα τοπικής (δημοτικής) κλίμακας, φαίνεται να έχει οδηγείσαι σε αδιέξοδα τον κόσμο, τις χώρες, ακόμα και τους δήμους διαφόρων περιοχών. Η επεξεργασία των αδιεξόδων αυτών γίνεται από διάφορους "σοφούς" οι οποίοι (δυστυχώς) δεν μας δίνουν μια μονοσήμαντη απάντηση.
Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει το-πως μπορεί μια μικρή και αδύναμη πολιτική εξουσία, εξαρτώμενη εν πολλοίς από μια συμμορία (τις αγορές) να βάλει τάξη σε τούτον τον τεράστιο και πολύπλοκο κόσμο μας.
"...Οι Κοινότητές-μας γιγαντώθηκαν, η ανωνυμία ενισχύθηκε - η αδιαφορία και το ακαταλόγιστον των συμπεριφορών ξαπλώθηκαν μές στις μεγαλουπόλεις· αμβλύνθηκε δηλαδή η καθημερινή αμοιβαία λογοδοσία λόγων και πράξεων ανάμεσα στους γείτονες, μικρούς και μεγάλους" (βλ. σχετικό άρθρο του Καθ. Θ. Π. Τάσσιου, Τι να δασκαλέψουμε τα παιδιά μας από το ΒΗΜΑ της 2.9.2007).
Έτσι ο κόσμος-μας, η γη-μας, και τελικά το ίδιο το σπίτι μας, λειτουργεί σε μια κλίμακα που δεν είναι διαχειρίσιμη από τον Άνθρωπο (κι ερχόμαστε σ' αυτόν).
Έτσι ο κόσμος-μας, η γη-μας, και τελικά το ίδιο το σπίτι μας, λειτουργεί σε μια κλίμακα που δεν είναι διαχειρίσιμη από τον Άνθρωπο (κι ερχόμαστε σ' αυτόν).
3. Ο Άνθρωπος
Μολονότι τρίτος χιμπατζής, ο άνθρωπος "εξελίχθηκε".
Στα πλαίσια της εξέλιξής του και για να νιώθει καλύτερα στον κόσμο του, "μονώθηκε" απ' τη φύση και κατασκεύασε πολιτείες με πολυκατοικίες, γέφυρες, φράγματα κ.α. μεγάλα έργα.
Δημιούργησε δίκτυα αγορών, δίκτυα τηλεπικοινωνιών και χίλια δυο άλλα (για να γυρίζει η μπίλια).
Κυριότατα όμως δημιούργησε έναν διαστρωματωμένο κόσμο από εξουσιαστές και εξουσιαζομένους.
Η δικαιολογία της κάθε μορφής εξουσίας ήταν η-όποια αναζήτηση και (κατά κανόνα εκφυλισμένη) εφαρμογή της δημοκρατίας με το σκεπτικό: ν' αποφασίζουν όλοι οι άνθρωποι για το ευρύτεροι "σπίτι" τους.
Αν αναλογιστεί κανείς όμως, το-τι καταναλώνει το σπίτι του (φαΐ, ενέργεια, πρώτες ύλες), έχω την βεβαιότητα ότι θα ταλαιπωρηθεί να αντιληφθεί το-πως αυτό λειτουργεί και τελικά τι-αυτό-παράγει.
Αν αυτό είναι τόσο δύσκολο στο δικό-μας σπίτι, πως είναι εφικτό να γίνει από κάθε άνθρωπο για το παγκόσμιο χωριό?
Μήπως λοιπόν:: αν (κάποτε) ο Άνθρωπος αντιληφθεί τα όριά του, στα πλαίσια των ανθρωπικών-του χαρακτηριστικών και τούτα αποτελέσουν ζητούμενο γι αυτόν, θα πρέπει να βρει την-όποια χωρο-χρονική ισορροπία του, στην δική-του κλίμακά???
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ. 2
Βλ. σχετικά: HUMAN SCALE DEVELOPMENT από τον Manfred A. Max-Neef
Μολονότι τρίτος χιμπατζής, ο άνθρωπος "εξελίχθηκε".
Στα πλαίσια της εξέλιξής του και για να νιώθει καλύτερα στον κόσμο του, "μονώθηκε" απ' τη φύση και κατασκεύασε πολιτείες με πολυκατοικίες, γέφυρες, φράγματα κ.α. μεγάλα έργα.
Δημιούργησε δίκτυα αγορών, δίκτυα τηλεπικοινωνιών και χίλια δυο άλλα (για να γυρίζει η μπίλια).
Κυριότατα όμως δημιούργησε έναν διαστρωματωμένο κόσμο από εξουσιαστές και εξουσιαζομένους.
Η δικαιολογία της κάθε μορφής εξουσίας ήταν η-όποια αναζήτηση και (κατά κανόνα εκφυλισμένη) εφαρμογή της δημοκρατίας με το σκεπτικό: ν' αποφασίζουν όλοι οι άνθρωποι για το ευρύτεροι "σπίτι" τους.
Αν αναλογιστεί κανείς όμως, το-τι καταναλώνει το σπίτι του (φαΐ, ενέργεια, πρώτες ύλες), έχω την βεβαιότητα ότι θα ταλαιπωρηθεί να αντιληφθεί το-πως αυτό λειτουργεί και τελικά τι-αυτό-παράγει.
Αν αυτό είναι τόσο δύσκολο στο δικό-μας σπίτι, πως είναι εφικτό να γίνει από κάθε άνθρωπο για το παγκόσμιο χωριό?
Μήπως λοιπόν:: αν (κάποτε) ο Άνθρωπος αντιληφθεί τα όριά του, στα πλαίσια των ανθρωπικών-του χαρακτηριστικών και τούτα αποτελέσουν ζητούμενο γι αυτόν, θα πρέπει να βρει την-όποια χωρο-χρονική ισορροπία του, στην δική-του κλίμακά???
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ. 2
Βλ. σχετικά: HUMAN SCALE DEVELOPMENT από τον Manfred A. Max-Neef
