«Όποιος φοβάται να κυκλοφορήσει να πάει σπίτι του», ήταν το σχόλιο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για τους βουλευτές που δηλώνουν ανήσυχοι από τις αποδοκιμασίες και τους προπηλακισμούς συναδέλφων τους από πολίτες.«Αυτοί που φοβούνται είναι οι ντιντήδες όπως είπε ο Φαήλος [σ.σ. Κρανιδιώτης], οι φλώροι που λέγαμε εμείς, οι φλούφληδες και οι σαλονάτοι, που λένε κάποιοι άλλοι. Όταν ασχολείσαι με τα κοινά δεν έχει φοβάμαι", είπε στο ραδιοφωνικό σταθμό της ΝΕΤ ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρόεδρος του ινστιτούτου "Κωνσταντίνος Καραμανλής" (βλ. σχετικό άρθρο από την Ελευθεροτυπία της 3.6.2011)
Σε αντίθεση με την διάχυτη κοινή αντίληψη ότι οι ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται επαγγελματικά με την παρανομία αποτελούνται από άτομα με προβλήματα απειθαρχίας και ανυπακοής, στην πραγματικότητα διακατέχονται από μια ιεραρχική δομή απαρέγκλιτης και βίαιας εσωτερικής πειθαρχίας. Κρίσιμης σημασίας στη συντήρηση του κλίματος υπακοής στην θέληση του συνόλου σε ομάδες όπως αυτές των χούλιγκαν, των παρακρατικών ομάδων κρούσης, των μαφιόζων, κλπ, είναι η αναγωγή της εγκληματικής συμπεριφοράς σε νόρμα, απ' την οποία η παρέκκλιση συνιστά πράξη δειλίας, ανανδρίας, προδοσίας των υπολοίπων εγκληματιών, κλπ. Σε περιπτώσεις που το ηθικό κάποιων μελών της εγκληματικής ομάδας πέσει λόγω του φόβου τιμωρίας, είθισται οι πιο έμπειροι ή αιματοβαμένοι των εγκληματικών αυτών οργανώσεων να εξευτελίζουν όλους όσους παρουσιάζουν σημάδια αμφιβολίας για το εχέφρον της συμμετοχής τους στην ομάδα, αποκαλώντας τους με διάφορα υποτιμητικά επίθετα "της πιάτσας", θυμίζοντάς τους, με τρόπο συνάμα επιδεικτικό και εκφοβιστικό, την εξ ορισμού ειδεχθή και αποτρόπαια φύση του επαγγέλματος το οποίο ακολούθησαν, και προβάλλοντας τη δική τους άφοβη αναλγησία ως παράδειγμα προς μίμηση.
Συνοπτικό εγχειρίδιο εγκληματολογίας, αγνώστου συγγραφέως, Πάτρα, 1989.Βλ. την σχετική ανάρτηση από το ιστολόγιο radicaldesire.blogspot.com.
