Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Παλιά...

Οι αναρτήσεις μου παλιώνουν ώρα με την ώρα.

Όπως πάλιωσε και η νέα-κυβέρνηση.

Μέχρι σήμερα ένιωθα ότι το συλλογικό ασυνείδητο του πολιτικού ενστίκτου του Έλληνα εκφράζονταν από το παρακάτω γλυκύτατο τραγούδι προσμονής αλλαγής-κατάστασης:



Τώρα όμως το νιώθω έτσι:


Τον Νοέμβριο του 2008, είχα γράψει μια σειρά αναρτήσεων: Για την πολιτεία ένα πείραμα.

Στην εισαγωγή έλεγα:
"Η κοινωνία κατά τον Μπερκ είναι πολύπλοκη και οι γενικές αφηρημένες αρχές όχι μόνο δεν απαντούν στα προβλήματα των ανθρώπων, αλλά είναι πάντα ακραίες. Οι θεσμοί και η παράδοση μιας κοινωνίας είναι η κατακτημένη διά των αιώνων γνώση.

Σχετικά με αυτό:

Αν το σύστημα του υπολογιστή μου έχει ιό, θα του βάλω αντι-VIRUS, έτσι ώστε να δουλέψει το σύστημα όπως θέλω εγώ-όχι όπως θέλει ο ιός.

Αν όμως ο ιός έχει επικρατήσει, θα του κάνω FORMAT και θα τον χτίσω βήμα-βήμα, έχοντας επιλέξει τα «καλά» του προγράμματα για να τα ξανα-στήσω. Απλά και όμορφα.

Σίγουρα κάτι θα ξε-χάσω.

Έχω όμως μια ελπίδα, πως το σύστημα θα μπορούσε να λειτουργεί καλύτερα."

Το σύστημα θα κάνει το format που αναζητούσα, τότε και τότε μόνο τότε: αν φύγουν οι υπαίτιοι της καταστροφής.

Και είναι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συνυπεύθυνα γι αυτό το χάλι!

Σπίτια σας κύριοι!

Αναζητώντας την ελπίδα, αυτό που οφείλει να γίνει είναι η δημιουργία μηχανισμών και δομών καθαρών από την αλητεία του παρελθόντος.

Και εδώ μας "σκάει" ο κ. Βγενόπουλος ως μόνη πολιτική επιλογή!

Μα αναρωτιέμαι: Θα περιμένει να αναλάβει μετά τον πόλεμο ή θα αποπειραθεί να-μην-συμβεί?