Μια σαχλαμάρα σε μια κηδεία

Το Σάββατο στο χωριό, ο νεκρός ήταν στο σπίτι κι έξω στην αυλή που καθόμασταν, ήρθε η νεκροθάφτησα.

Η νεκροθάφτησα έλεγε σαχλαμάρες και σκύβει ένας μπάρμπας και μου λέει: αυτή (!) πρέπει να πεθάνει για να γλιτώσουμε.

Λες και αν πέθαινε η νεκροθάφτησα θα γλιτώναμε το θάνατο!

Αυτή η κουβέντα μου 'κανε τον εξής συνειρμό: ας πούμε πως η οικονομία μας είναι ο νεκρός στο σπίτι.

Κατ' αντιστοιχία, αν το ΔΝΤ είναι η νεκροθάφτησα και πεθάνει, η οικονομία θα ζωντανέψει?

Σε καμία περίπτωση.

Άρα το ένα αίτημα είναι: ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΣΤΑΔΕΣ, ΟΥΤΕ ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ!

Το δεύτερο αίτημα είναι: ΟΙ 300 ΣΠΙΤΙΑ-ΤΟΥΣ