Δεν παίζω, ούτε βλέπω μπάλα.
Κάπως όμως, μου ήρθε μια σκέψη για την μπάλα.
Σκέφτομαι ότι το όραμα του ποδοσφαιριστή είναι να βάλει γκολ.
Και σκέφτομαι την φάση, εκεί που σουτάρει και βλέπει την μπάλα να πάει στα δίχτυα, ο εαυτός του να διχάζεται και ο άλλος του εαυτός να του κάνει ένα σκληρό μαρκάρισμα, κλαδεύοντας τα πόδια του.
Τότε, με μια θεαματική βουτιά, μπερδεύοντας σώματα και πόδια (δικά του όλα) να μπουρδουκλώνεται σε μιαν εξαιρετικής χάρης κίνηση, που να τον οδηγεί με το κεφάλι στο γκαζόν.
Και στην πορεία της σύγκρουσης να βρίσκεται -λέει- στο γήπεδο ένα «Κάποιου Άλλου Πρόβλημα» με την μορφή μιας μέγγενης. (ΚΑΠ: το είχε περιγράψει εξαιρετικά ο Υπέροχος Douglas Adams -καλή του ώρα εκεί που είναι).
Στοχαστικά αδύνατο, ας πούμε όμως ότι, στην πορεία της βολής του σώματος, σφηνώνει το κεφάλι του στην μέγγενη, ενώ μια γάτα, γυρίζει γελώντας και γρυλίζοντας, την μανέλα της δεξιόστροφα.
Αν θυμηθεί τότε το γκολ, έχω την βεβαιότητα ότι θα στεναχωρηθεί λίγο.