Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Το τέλος-ευκαιρία

Όλοι μας λέμε πως: το σύστημα, όπως δούλευε, ήτανε σάπιο.

Νομίζω-πως τούτο, έχει γίνει συνείδηση (πια) σε όλους.

Άρα αυτό (το σύστημα) το σύνολο με τα αλληλεπιδρώντα μέρη πρέπει να επαναπροσδιορίσει:
  1. τις δράσεις του
  2. τις επιρροές του
Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια-νέα Αναγεννησιακή Ιδέα. 

Οι "πολιτικοί" μας επιμένουν πως θα το συντηρήσουν, αρνούμενοι να δουν πως ο "σκληρός" είναι "σκασμένος" και οι "μνήμες" του έχουν "ιούς". Άλλοι-πάλι, λεν πως θα το διαλύσουν, χωρίς να-ναι ξεκάθαρο, τι θα κάνουνε μετά.

Μα αν αποφασίσουμε να το "τελειώσουμε" πριν μας "τελειώσει"  (γιατί το σύστημα ως έχει, ξέρει την συνταγή για να επιβιώσει: κι αυτή είναι ο πόλεμος) με φόντο μια σοβαρή και υλοποιήσιμη Κεντρική-Αναγεννησιακή Ιδέα που θα επαναπροσδιόριζε τις δράσεις, τις σχέσεις και τις επιρροές, θα 'χαμε μιαν ελπίδα πως κάτι καινούργιο θα γεννιόταν. 

Αλλά ούτε τα πρόσωπα που θα την πούν, ούτε και την Ιδέα βλέπω.

Για αυτό και στα πλαίσια αυτού του ιστολογίου προτείνω: βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ).