... και να πάω-πόλεμο...
Ήταν όμορφα τις μέρες που 'μασταν μαζί, τα πράγματα ήτανε σε μια σειρά, η εργασία δεν ήταν δουλειά, ο αστυνομικός δεν ήταν μπάτσος και κάθε μέρα είχε την δική της τάξη (με τις εκπλήξεις της ζωής).
Τώρα... μου λεγε ο Νίκος για προχθές: "πρώτη φορά φοβήθηκα, βάραγαν ότι κινείται και επειδή ήμουν γρήγορος και έτρεχα, βάραγαν πίσω-μου θείτσες (που 'χαν κατέβει κι αυτές)"... Κι αυτό πολύ-μακρύτερα απ' το Σύνταγμα...
Εγώ-πάλι, έβλεπα την κόρη μου να ατενίζει κάτι-μακριά,: ίσως τους Αγγέλους π' άφησε (μ' ακόμα έβλεπε τις πρώτες μέρες), να ΄ρθει παρέα μας.
Ήμουν βέβαιος πως τους έβλεπε, καταλάβαινα-καλά πως ήταν ήρεμη και χαρούμενη μ' αυτό (που δεν ήταν τίποτε από "'δω") δίνοντάς-μου την αίσθηση πως το νεογέννητο έβλεπε Αυτόν, τον Άλλο Χώρο.
Ποιος δεν θα 'θελε να ζούσε ένα (κάτι-σαν) αυτό το Χώρο, με χαρούμενα-αξιοπρεπή πρόσωπα και καλή ενέργεια?
Πολύ-φοβάμαι πως δεν είναι αυτός-εδώ ο τόπος που θα μας δείξει αυτόν τον Άλλο Χώρο και επειδή δεν αγαπώ τον πόλεμο, σκέφτομαι μήπως πρέπει τελικά να δώσουμε την μάχη σ' άλλα μέρη.
Μα δεν έχεις ταξιδέψει (?) δεν σου λείπει η Ελλάδα σε δυο βράδια?
Ίσως και ναι, αλλά όπως και να 'χει, με (ανύπαρκτους) "στρατηγούς" που 'χουν υποστείλει την σημαία, δεν ξέρω πως μπορεί κανείς να πολεμήσει.
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις:
Μπάτσε σου μιλάω από την Effie Rizou
Ο φασισμός φορούσε πράσινα από το Δυνατό μυρμήγκι
Προς αμετανόητο μπάτσο από το olympia.gr
Εκ της διευθύνσεως από τον πιτσιρίκο
«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία » από τον Εξάντα
Υ.Γ. 2
Πολλά-φιλιά Ειρήνη...
Ήταν όμορφα τις μέρες που 'μασταν μαζί, τα πράγματα ήτανε σε μια σειρά, η εργασία δεν ήταν δουλειά, ο αστυνομικός δεν ήταν μπάτσος και κάθε μέρα είχε την δική της τάξη (με τις εκπλήξεις της ζωής).
Τώρα... μου λεγε ο Νίκος για προχθές: "πρώτη φορά φοβήθηκα, βάραγαν ότι κινείται και επειδή ήμουν γρήγορος και έτρεχα, βάραγαν πίσω-μου θείτσες (που 'χαν κατέβει κι αυτές)"... Κι αυτό πολύ-μακρύτερα απ' το Σύνταγμα...
Εγώ-πάλι, έβλεπα την κόρη μου να ατενίζει κάτι-μακριά,: ίσως τους Αγγέλους π' άφησε (μ' ακόμα έβλεπε τις πρώτες μέρες), να ΄ρθει παρέα μας.
Ήμουν βέβαιος πως τους έβλεπε, καταλάβαινα-καλά πως ήταν ήρεμη και χαρούμενη μ' αυτό (που δεν ήταν τίποτε από "'δω") δίνοντάς-μου την αίσθηση πως το νεογέννητο έβλεπε Αυτόν, τον Άλλο Χώρο.
Ποιος δεν θα 'θελε να ζούσε ένα (κάτι-σαν) αυτό το Χώρο, με χαρούμενα-αξιοπρεπή πρόσωπα και καλή ενέργεια?
Πολύ-φοβάμαι πως δεν είναι αυτός-εδώ ο τόπος που θα μας δείξει αυτόν τον Άλλο Χώρο και επειδή δεν αγαπώ τον πόλεμο, σκέφτομαι μήπως πρέπει τελικά να δώσουμε την μάχη σ' άλλα μέρη.
Μα δεν έχεις ταξιδέψει (?) δεν σου λείπει η Ελλάδα σε δυο βράδια?
Ίσως και ναι, αλλά όπως και να 'χει, με (ανύπαρκτους) "στρατηγούς" που 'χουν υποστείλει την σημαία, δεν ξέρω πως μπορεί κανείς να πολεμήσει.
Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις:
Μπάτσε σου μιλάω από την Effie Rizou
Ο φασισμός φορούσε πράσινα από το Δυνατό μυρμήγκι
Προς αμετανόητο μπάτσο από το olympia.gr
Εκ της διευθύνσεως από τον πιτσιρίκο
«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία » από τον Εξάντα
Υ.Γ. 2
Πολλά-φιλιά Ειρήνη...
