Μα-τι-το θυμήθηκα πάλι-τούτο?
Έχοντας εκδιώξει συστηματικά τον κόσμο απ' την εκκλησία με διάφορα "ύποπτα" ακούσματα, αλλά και απ-άνθρωπη πρακτική, κάποιοι παπάδες έχουν διασκευάσει την "εικόνα" της εκκλησίας ως ενός άλλου: "αφελούς"-μα-"βολεμένου" Συστήματος στο Σύστημα. Όλοι? φυσικά και όχι, μα αν δει κανείς τα πεπραγμένα του παπά, δύσκολα θα βρει να τα συγκρίνει με πεπραγμένα σύγχρονων παπάδων.
Βέβαιο είναι πως η εκκλησία έχει καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως ένας κουμανταδόρος πολλών "μαύρων ταμείων" χωρίς να 'ναι αυτός ο ρόλος της.
Θα 'λεγε κανείς πως ο ρόλος της είναι "πνευματικός", μα θα λεγα πως είναι και κυρίαρχα "πολιτισμικός".
Είναι σαφές πως τα "πιστεύω"-σήμερα έχουν διαρραγεί με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να είναι άκριτη η "πίστη" σ' οτιδήποτε. Αλλά όταν διαπραγματευτεί κανείς την πίστη αυτού που πίστευαν οι πρόγονοί-του, απο-δομεί την μέσα-του Ύπαρξη και ακυρώνει την εθνική του ταυτότητά.
Και αν η πίστη είναι κουμάντο που κάνει μόνος-του ο καθ' ένας, γιατί χρειάζεται αυτή: η εθνική ταυτότητα?
Σε συνέχεια πρόσφατης σχετικής ανάρτησης "γιατί Έλληνες", αντιλαμβάνομαι πως το Σύστημα των Συστημάτων που σήμερα μας "παίζει" διαρρηγνύει τα ιμάτιά του προκειμένου αυτή (η εθνική ταυτότητα) να σταματήσει να υπάρχει.
Έτσι αν σήμερα η εκκλησία δεν επενδύσει στην σωτηρία και δεν συμμετάσχει στα άγχη του τόπου:
- με την συμμετοχή της στον κοινό τόπο της ύπαρξης της Ελλάδας (με την φορολόγησή της)
- με ενέργειες για το κοινό καλό (παραχώρηση της γης από την ακίνητη περιουσία της, σ' ανθρώπους-δίχως-γη)
- και ουσιαστικές δράσεις για τον απ-εγκλωβισμό των ανθρώπων
Γιατί μπορεί η εκκλησία να επιβίωσε την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μα η Νέα Τάξις δεν βλέπω να την αφήνει.
