Με απλά λόγια, παράδειγμα Αμαρουσίου
Μαρούσι-κάποτε: γειτονιά της πόλης με χαλαρό κοινωνικό ιστό αλλά σφιχτή αγορά.
Χτίζεται (πως-γίνεται-αυτό-?) το The Mall και όλη η αγορά πάει σε δύο χέρια.
Η οικονομική ζωή της γειτονιάς «κάθεται» και τα μαγαζιά της είναι στα όρια της χρεοκοπίας.
Τα αφεντικά που χρεοκοπήσανε, γίνονται υπάλληλοι των 700 ευρώ στο The Mall και οι ιδιοκτήτες που νοικιάζανε τα μαγαζιά τους, δεν θα παίρνουν πλέον τα νοίκια τους.
Έτσι λοιπόν, ο κρατισμός που θέλουμε να προσπεράσουμε, αφήνει απροστάτευτους τους μικρο-μαγαζάτορες αλλά και τους μικρο-ιδιοκτήτες και συγκεντρώνει το κεφάλαιο σε δυο ανθρώπους που θα το βάλουν στα σεντούκια τους ή θα φάνε (λίγο απ’ αυτό, που-να-το-προλάβουν-όλο-?) στην "Χαβάη".
Άρα η σημερινή αγορά (!) που θέλουμε να φέρει την ισορροπία, δεν συν-κάθεται με τον απλό άνθρωπο, αλλά εννοεί πολίτη αυτόν που ήδη έχει τα πολλά γκα-φρα.
Τον απλό άθρωπο τον θεωρεί: ούτε-λίγο-ούτε-πολύ δούλο και θέλει να τον έχει σε αυτή και μόνο την θέση.
Και μετά αναρωτιέται: γιατί αυτός θυμώνει?