Δεν είμαι κατά της ομελέτας, μα φοβάμαι το πως θα τη μαγειρέψουμε

Μάλλον κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση της νέας κυβέρνησης.

Μετά την ελπίδα και τα πανηγύρια των 3 πρώτων βδομάδων, σαν ν' άρχισε να πυκνώνει τ' ανάποδα ο χρόνος, με μια μάλλον δύσοσμη εσάνσ. 

Παρακολουθώντας όμως διάφορους στα ξεκούδουνα (στο twitter στο Δίχτι κ.α.), έβλεπα διατυπωμένες "συνταγές επιτυχίας" σε μία κυβέρνηση που, από τότε που ανέλαβε, δεν είχε σταθερή γραμμή και με μια δεύτερη ανάγνωση, θα έλεγε κανείς, ότι έχει εξαντλήσει πολλές από τις δυνατές προσεγγίσεις που διάφοροι-ξεκούδουνοι είχαν διατυπώσει. 

Θα την έλεγες και "ευέλικτη".

Βλέπει όμως κανείς ότι μόλις η κυβέρνηση "κάτι-κάνει" αμέσως οι ξεκούδουνοι (άτυποι) εισηγητές, αποσύρουν την διατυπωμένη άποψή τους, με αιτιολογία ότι δεν το λέει όπως πρέπει, δεν τα κάνει καλά κ.ο.κ. 

Ίσως και γιατί διάφοροι "star" της φρόντιζαν να την κάψουν πριν κάνει κιχ... 

Είναι σαφές ότι, όσοι μείνουν να διαχειριστούν αυτόν τον χαβαλέ, θα έχουν να πασπατέψουν μια αδύναμη χώρα που δεν παράγει κάτι, με χρηματοδοτικά εργαλεία φτιαγμένα για δυνατούς. Γι αυτό και νομίζω ότι είναι προφανές πως, τυπική απάντηση δεν υπάρχει. 

Διατηρώ όμως την ελπίδα πως: αυτή την μάχη, που δεν μπορούν να την κερδίσουν οι όμορφοι, μπορούν να την κερδίσουν οι τρελοί. 

Μα θα μπορούσε να εκφράσουν οι "τρελοί" έναν βολεμένο και ευνουχισμένο λαό?

Δεν το πιστεύω, αλλά αν δεν σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν κάνεις.

Και  χωρίς να είμαι κατά της ομελέτας, ειλικρινά φοβάμαι το πως θα τη μαγειρέψουμε.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις από το ιστολόγιο του Techie Chan

The chickens are plotting

Τα αποτελέσματα του Eurogroup (διάβασμα εντοσθίων)

Βλ. σχετικά άρθρα:
Αναλώσιμος Βαρουφάκης ή αναλώσιμη Κυβέρνηση; του Α. Παπαγιαννίδη
Μόνο ένας τρελός θα ζήλευε σήμερα τον Τσίπρα – Οι δύο επιλογές του… του Μ. Ιγνατίου