Πολύ απλά: δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, βλέπουνε πως θα χάσουνε κι αυτό δεν έχει πλάκα.
Στην πρόσφατη ιστορία μας, ένα χαρακτηριστικό βόιδι είχε πει ότι "εμείς δεν γλεντήσαμε την εξουσία" και αναρωτιέται κανείς που είναι το γλέντι?
Εκτιμώ πως είναι στο: διατάζω κόσμο (είμαι σπουδαίος), κάνω ρουσφέτια (και διαπλέκομαι), διαχειρίζομαι λεφτά (και όλο και κάτι περισσεύει και για μένα).
Όταν όμως: τον κόσμο τον διατάζουν άλλοι (η Τρόικα), ρουσφέτια δεν γίνονται (γιατί αυτή τ' απαγορεύει), και λεφτά δεν διαχειρίζονται (γιατί-απλά δεν υπάρχουν), η εξουσία δεν έχει πλάκα.
Όταν πάλι, με το στοιχειώδες μυαλό καταλαβαίνεις πως το σύστημα "σκάει", ολόκληρο το Δυτικό μοντέλο ανάπτυξης χρειάζεται ένα REBOOT (ενώ η Ελλάδα απαιτεί FORMAT) και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να παίξεις το κεφάλι σου (στ' αλήθεια) για μια "ιδεολογία" (θα έλεγα καλύτερα αντίληψη) του κόσμου που σήμερα καταρρέει, μάλλον έχασες.
Αν τέλος-πάντων, η όποια δράση σου, σε έκανε "λαϊκό ήρωα" και υπερασπιζόσουν τον τόπο και τους ανθρώπους του θα είχε κάποιο νόημα.
Επειδή όμως όλα τούτα δεν συμβαίνουν και πολύ πιθανών ούτε εσύ, ούτε η οικογένειά σου θα μπορούν εύκολα να κυκλοφορήσουν στην-όποια πολιτεία απομείνει τα επόμενα χρόνια με τις μαλακίες που εξαγγέλλονται και σχεδιάζονται, προφανώς και "θα την κάνεις".
Δεν υποστηρίζω την Αγορά. Θα ήθελα νέες-μικρότερες δομές και μια άλλου-τύπου μορφή της Ύπαρξης με τον Άνθρωπο στο κέντρο και το Χρήμα στο περιθώριο βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ).
Δεν υποστηρίζω τον κάθε καρεκλο-κύριο γιατί ανδρώθηκε σ' αυτό το σύστημα χωρίς ιδανικά και απλά την πάτησε να κάτσει στην καρέκλα σε μια περίοδο που αυτές, οι διεστραμμένες του αξίες, φαίνεται πως ευνουχίζονται.
Ακόμα-όμως κι αν η δική μας επιλογή ήταν να υπάρξουμε στα πλαίσια αυτής της Αυτοκρατορίας της Αγοράς, σε μια τρελή κι απρόβλεπτη παρτίδα, απαιτούνται όμοια τρελές κι απρόβλεπτες κινήσεις (βλ. σχετικές αναρτήσεις πούλα-πούλα (6) και δεν πουλάμε-χαρίζουμε!).
Όσο αυτές δεν γίνονται, το σύστημα "θα χάνει" οι υπουργοί θα παραιτούνται, μέχρι τον προβλεπόμενο χρόνο της οριστικής διάλυσης που (απ' όσο εγώ καταλαβαίνω) η μόνη τους αγωνία είναι ν' αναβάλουν για όσο μπορούν.
Στην πρόσφατη ιστορία μας, ένα χαρακτηριστικό βόιδι είχε πει ότι "εμείς δεν γλεντήσαμε την εξουσία" και αναρωτιέται κανείς που είναι το γλέντι?
Εκτιμώ πως είναι στο: διατάζω κόσμο (είμαι σπουδαίος), κάνω ρουσφέτια (και διαπλέκομαι), διαχειρίζομαι λεφτά (και όλο και κάτι περισσεύει και για μένα).
Όταν όμως: τον κόσμο τον διατάζουν άλλοι (η Τρόικα), ρουσφέτια δεν γίνονται (γιατί αυτή τ' απαγορεύει), και λεφτά δεν διαχειρίζονται (γιατί-απλά δεν υπάρχουν), η εξουσία δεν έχει πλάκα.
Όταν πάλι, με το στοιχειώδες μυαλό καταλαβαίνεις πως το σύστημα "σκάει", ολόκληρο το Δυτικό μοντέλο ανάπτυξης χρειάζεται ένα REBOOT (ενώ η Ελλάδα απαιτεί FORMAT) και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να παίξεις το κεφάλι σου (στ' αλήθεια) για μια "ιδεολογία" (θα έλεγα καλύτερα αντίληψη) του κόσμου που σήμερα καταρρέει, μάλλον έχασες.
Αν τέλος-πάντων, η όποια δράση σου, σε έκανε "λαϊκό ήρωα" και υπερασπιζόσουν τον τόπο και τους ανθρώπους του θα είχε κάποιο νόημα.
Επειδή όμως όλα τούτα δεν συμβαίνουν και πολύ πιθανών ούτε εσύ, ούτε η οικογένειά σου θα μπορούν εύκολα να κυκλοφορήσουν στην-όποια πολιτεία απομείνει τα επόμενα χρόνια με τις μαλακίες που εξαγγέλλονται και σχεδιάζονται, προφανώς και "θα την κάνεις".
Δεν υποστηρίζω την Αγορά. Θα ήθελα νέες-μικρότερες δομές και μια άλλου-τύπου μορφή της Ύπαρξης με τον Άνθρωπο στο κέντρο και το Χρήμα στο περιθώριο βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ).
Δεν υποστηρίζω τον κάθε καρεκλο-κύριο γιατί ανδρώθηκε σ' αυτό το σύστημα χωρίς ιδανικά και απλά την πάτησε να κάτσει στην καρέκλα σε μια περίοδο που αυτές, οι διεστραμμένες του αξίες, φαίνεται πως ευνουχίζονται.
Ακόμα-όμως κι αν η δική μας επιλογή ήταν να υπάρξουμε στα πλαίσια αυτής της Αυτοκρατορίας της Αγοράς, σε μια τρελή κι απρόβλεπτη παρτίδα, απαιτούνται όμοια τρελές κι απρόβλεπτες κινήσεις (βλ. σχετικές αναρτήσεις πούλα-πούλα (6) και δεν πουλάμε-χαρίζουμε!).
Όσο αυτές δεν γίνονται, το σύστημα "θα χάνει" οι υπουργοί θα παραιτούνται, μέχρι τον προβλεπόμενο χρόνο της οριστικής διάλυσης που (απ' όσο εγώ καταλαβαίνω) η μόνη τους αγωνία είναι ν' αναβάλουν για όσο μπορούν.