Σκλαβοπάζαρο

Μέσα στο χάος και το μπάχαλο της περιρρέουσας Ελληνικής πραγματικότητας (που κάποιοι ακόμα-αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να είναι πραγματική) ο κόσμος ψάχνει πανικόβλητα για δουλειές "έξω".

 Ο κουβάς στο δίχτι περιλαμβάνει πολλά δίκτυα κι αβέρτα ευκαιρίες αν/και δεν είναι αυτονόητο πως θα "σου κάτσουν".

Προβάλλοντας όμως ένα ενδεχόμενο μέλλον, αυτό που αναρωτιέμαι είναι: τι σόι πολίτες θα ήμασταν εκεί έξω? 

Θα είμαστε άνθρωποι χωρίς πολιτικά δικαιώματα (όχι-πολίτες) που ελπίζουμε να 'χουμε μια καλή δουλειά, με την αγωνία όμως της διαρκούς αναζήτησης της σχετικής αποδοχής για να υπάρχουμε μ' αξιοπρέπεια εκεί.

 Μα τώρα έχουμε πολιτικά δικαιώματα (?) αναγνωρίζεται η ύπαρξή μας επειδή έχουμε κωδικούς στο taxisnet (?) βρίσκουμε μια ελπίδα αξιοπρεπούς ύπαρξης σ' αυτήν την πολιτεία (?).

 Η δική μου απάντηση είναι: ΟΧΙ

 Μήπως τελικά, η αποδοχή του τύπου "ελευθερίας της ύπαρξης στην δήθεν Ελληνική πολιτεία", είναι η δικαιολογία που υλοποιεί τις άσπαστες κατα-καίνουργιες (καινουργί) αλυσίδες που μας φτιάχνουν?

Ο φόβος-όμως που υπάρχει είναι, ότι και η αναζήτηση ενός άλλου τόπου/τρόπου ζωής, μπορεί να είναι η κατασκευή άλλων (πάλι δικών-μας, μα πιο sic) αλυσίδων, με τα ίδια μας τα χέρια.

 Αλλά εκτός από αλυσίδες, υπάρχει το ενδεχόμενο να περιμένει κανείς κάτι άλλο?


Υ.Γ.
Βλ. σχετική ανάρτηση από τον πιτσιρίκο: επιδόματα για όλους