Σχετικά με το νταβαντούρι που γίνεται στην Ισπανία (που πολλοί το περιμένουν κι εδώ) έχω να παρατηρήσω ότι η "λαϊκή οργή" των Ισπανών διατυπώνει έναν θυμό, αλλά δεν διατυπώνει ούτε αιτήματα και (κυρίως) ούτε οράματα. Παρ' όλα αυτά οι Ισπανοί πολίτες επιχειρούν (βλ. σχετικά, Γράμμα από τη Βαρκελώνη από τον πιτσιρίκο, Αψηφούν την απαγόρευση των διαδηλώσεων οι Ισπανοί από την Ελευθεροτυπία, Los Indignados VS Los Insensibles ... από τον αντίλογο).
Πολλοί είναι θυμωμένοι (και 'γω μαζί) και μαζί με το θυμό μας, βλέπουμε και τ' αδιέξοδα του REBOOT του συστήματος κάτω από διάφορες "πολιτικές τροποποιήσεις" που προτείνονται (βλ. σχετικά τις προτροπές του Κ. Μητσοτάκη για προεδρική δημοκρατία από σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ και ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. από το ιστολόγιο Θαλαμοφύλακας).
Πολλοί είναι θυμωμένοι (και 'γω μαζί) και μαζί με το θυμό μας, βλέπουμε και τ' αδιέξοδα του REBOOT του συστήματος κάτω από διάφορες "πολιτικές τροποποιήσεις" που προτείνονται (βλ. σχετικά τις προτροπές του Κ. Μητσοτάκη για προεδρική δημοκρατία από σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ και ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. από το ιστολόγιο Θαλαμοφύλακας).
Τώρα λοιπόν που η πολιτική εξουσία απαξιώνεται (καταρρέει-συνολικά) και κανείς δεν αποφασίζει για τίποτα (βλ. σχετικές αναρτήσεις Επιτέλους. Δραπετεύστε να ησυχάσουμε από το ιστολόγιο προεδρική δημοκρατία και Παρέλυσαν από τον τρόμο μπροστά στις απειλές της Σοφίας Βούλτεψη) υπάρχουν κενά που (όπως φαίνεται) το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί, δεν θέλει να γεμίσει.
Παράλληλα, μια συσπείρωση του κόσμου (στην Ισπανία ή/και εδώ ακόμα) μπορεί να διατυπωθεί ως αντίδραση αλλά χωρίς όραμα, τάση και ιδεολογική συγκρότηση, είναι αδύνατο να διεκδικήσει να κάνει κάτι, να πάει κάπου, να φτιάξει κάτι, να συγκροτήσει τελικά αυτό το φανταστικό "Άλλο" που θα ήθελε να έχει.
Μα τα κενά δεν αρέσουν στη Φύση και μιας άλλης μορφής εξουσία αρχινά να κάνει τα δικά-της κουμάντα:
Παράλληλα, μια συσπείρωση του κόσμου (στην Ισπανία ή/και εδώ ακόμα) μπορεί να διατυπωθεί ως αντίδραση αλλά χωρίς όραμα, τάση και ιδεολογική συγκρότηση, είναι αδύνατο να διεκδικήσει να κάνει κάτι, να πάει κάπου, να φτιάξει κάτι, να συγκροτήσει τελικά αυτό το φανταστικό "Άλλο" που θα ήθελε να έχει.
Μα τα κενά δεν αρέσουν στη Φύση και μιας άλλης μορφής εξουσία αρχινά να κάνει τα δικά-της κουμάντα:
Μακάρι να ΄χω λάθος, μα ο "πολιτικός" χρόνος φαίνεται να τελειώνει.
