Στα χάλια...

... που φαίνεται η Ελλαδίτσα-σήμερα, μοιάζει με νεκρική πομπή που, ούτε τον επικήδειο δεν πρόλαβε ν' ακούσει.

Έτσι, δεν είχα την συγκέντρωση, ούτε ένα καλό λόγο να πω (να γράψω), για τους Καλούς Ανθρώπους που 'φυγαν: τον Βέγγο, τον Ρασούλη, τον Παπάζογλου...

Σκεφτόμουν όμως πως: έχουμε πεθάνει-πολύ και τόσο λίγο γεννηθεί...

Ακόμα και αν γίνονταν "καλά", αυτός (ο θάνατος) δεν θα διαπραγματεύονταν την γιατριά του αλλιώς, παρά μόνο με τ' αντίστροφο (την Γέννηση).

Ας γεννήσουμε λοιπόν (!) κι εύχομαι τα καλύτερα!