Εικόνα: Από το ιστολόγιο της συσπείρωσης αριστερών μηχανικών
Ο κόσμος όπως σήμερα τον ξέρουμε, προτάσσει ως ιδανικό την ύπαρξη στην πόλη, το χρήμα ως υπέρτατο αγαθό και βασικές ανάγκες για επιβίωσή το αυτοκίνητο, το κινητό τηλέφωνο κ.α. όμοια τεχνολογικά επιτεύγματα αμφισβητούμενης ουσιαστικής χρησιμότητας.
Λεν πως η πόλη παράγει πολιτισμό, γι αυτό είναι και χρήσιμη μα (αν κρίνει κανείς απ' τα σκουπίδια της μαζικής υπό-κουλτούρας που μας ταΐζει) ο πολιτισμός αυτός, είναι μάλλον υπ-άνθρωπος.
Εκτός αυτού, η πόλη όπως κάθε "σύστημα", πρέπει να είναι "τακτική" για να παράγει το σπουδαίο έργο της συν-ύπαρξης. Και όσο περισσότερο μεγάλη είναι, τόσο περισσότερο σύνθετη είναι η διαμόρφωση της τάξη της και η μεταφορά της "αταξίας" (των σκουπιδιών) της έξω απ' αυτήν.
Στα πλαίσια αυτά, αταξία είναι οι-όποιοι ρύποι (απορρίμματα), που μπορεί να είναι:
- τα σκουπίδια που παράγουμε
- ο καπνός από τα εργοστάσια που παράγουν ρεύμα (κάπου μακρυά)
- τα φυτοφάρμακα και οι ορμόνες που ταΐζουν τις καλλιέργειες για να φάμε
- τα απόβλητα των εργοστασίων που κατασκευάζουν τα διάφορα προϊόντα για να τροφοδοτήσουν την πόλη
- η ραδιενέργεια που φυλάσσεται "επιμελώς" στα πυρηνικά καύσιμα και στα απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων και...και...και...
Και τι αυτό σημαίνει? Στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία μας, το να ζει κανείς σε αυτά τα πλαίσια σημαίνει πως (για να εξυπηρετηθεί η Αγορά) θα υπάρχουν μεγα-πόλεις (όπως το Τόκιο) μεγα-βιομηχανίες (όπως οι Ιαπωνικές) που θα απαιτούν μεγάλα έργα (βλ. παλαιότερο σχετικό άρθρο: μεγάλα έργα ή πύργοι της Βαβέλ) και όλες αυτές τις τερατώδης ποσότητες ενέργειας, πρώτων υλών και φυσικών πόρων για να υπάρξουν.
Όλα αυτά για να είναι "τακτικά" θα πετάξουν τα απόβλητα-απορρίμματά τους κάπου αλλού ή θα προσπαθήσουν να τα συμπυκνώσουν σε κάποια βαρέλια (όπως τα πυρηνικά).
Δυστυχώς τους "σκάσανε". Έτσι το αποτύπωμα των μεγα-πόλεων και της τρομερής τους Αγοράς, αφήνει το ίχνος του πάνω και πέρα απ' τον δικό τους τόπο, στην γη ολόκληρη (αναζητήστε τις σχετικές έννοιες "οικολογικό αποτύπωμα" ή "ecological footprint").
Άρα: όχι μόνο η Κερατέα, όχι μόνο η Ελλάδα, ο Κόσμος ολόκληρος βρίσκεται υπό την κατοχή της Αυτοκρατορίας της Αγοράς (των μεγα-πόλεων και των μεγα-βιομηχανιών) και ότι αυτό σημαίνει για τις μελλοντικές δυνατότητες της επιβίωσής του.
Όσο λοιπόν ο κόσμος θα εξυπηρετεί της ανάγκες της Αυτοκρατορίας της Αγοράς "απολαμβάνοντας" τα μπλιμπλίκια της και δεν προσδιορίζει της θέση του μέσα σε αειφόρες κοινότητες, με κέντρο και στόχο τον άνθρωπο και τελικά το ίδιο το περιβάλλον στο οποίο αυτός θα ζει, τέτοια προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Γι αυτό λοιπόν, οφείλει να υπάρξει μια αλλαγή νοοτροπίας προς μια μορφή κοινωνικής συν-ύπαρξης που θα στηρίζεται σε συστήματα βασισμένα στην κοινοτική (χωριάτικη) δημοκρατία, η οποία θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κοινοτήτων (που θα στηρίζονται στην οικονομία των παραγώγων).
Έτσι και μόνο έτσι θα συγκρούεται (η κάθε τοπική κοινότητα και ο καθ' ένας ατομικά) με τους ρύπους που θα παράγει για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του.
Άλλως, η μορφή του κόσμου και οι συνθήκες της Ύπαρξης, θα αλλοιώνονται μέρα-με-τη-μέρα.
Το ευχάριστο είναι ότι ούτε τα πολλά λεφτά του άγριου καπιταλισμού δεν θα γλυτώσουν τους "καπιταλιστάκηδες" απ' τον πυρηνικό εφιάλτη που μας ετοιμάζουν και μια ενδεχόμενη τελική κατάληξη (που εύχομαι να μην γίνει) θα είναι για όλους ίδια.
Υ.Γ.
Όπως και να 'χει λοιπόν, όσο διατηρούμε αυτό το μοντέλο ζωής, είμαστε συνένοχοι και οφείλουμε να το γνωρίζουμε όταν "συμπάσχουμε" με τους κατοίκους της Κερατέας ενώ παράλληλα απαιτούμε από την πολιτεία να συλλέξει τα σκουπίδια μας και να τα πάει "κάπου" (στη Μεγαλόπολη, τη Πτολεμαΐδα ή τα Λιόσια)...
Άρα αυτό που πρέπει ν' αλλάξει τελικά, δεν είναι το σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων μα η ίδια: η μορφή του Κόσμου.
