"...στη δική μας ιστορία, ως κατάλοιπο παλαιότερων εποχών, κάποιοι μεγαλοευγενείς είχαν ακόμα στις αρχές του 20ού αιώνα το δικαίωμα να οργανώνουν το δικό τους τοπικό Σύνταγμα, ανάμεσά τους βεβαίως και ο βασιλιάς.
Μάζεψε λοιπόν κι αυτός τους «δουλοπάροικους» του Οίκου του, δηλαδή κηπουρούς, ιπποκόμους λακέδες και όλους τους υπηρέτες, και για να δώσει το καλό παράδειγμα ... δεν τους κράτησε στα μετόπισθεν, αλλά τους έστειλε μαζί με όλους τους άλλους πληβείους για σκληρή εκπαίδευση πρώτα κι ύστερα τσιφ για το μέτωπο.
Νεόκοπο αλλά ετοιμοπόλεμο το Σύνταγμα των Κηπουρών του Βασιλιά στάλθηκε εν τέλει στην Καλλίπολη.
...
Στην κόλαση αυτή το Σύνταγμα των Κηπουρών του Βασιλιά πολέμησε επί μακρόν, άντεξε επί μακρόν, μοιράστηκε τις ίδιες απώλειες με τα άλλα Συντάγματα και ψήθηκε στη λάσπη, τον ιδρώτα, τα κόπρανα, την αγωνία και την τρέλα του θανάτου, ώσπου μια μέρα με ομίχλη, νωρίς το πρωί το Σύνταγμα διατάχθηκε να προελάσει -«είχαν αφήσει ένα κενό μπροστά οι Τούρκοι» ανέφεραν οι πρόσκοποι- και ήταν ευκαιρία να δημιουργήσει το μέτωπο ένα κάποιο, ίσως και σωτήριο, βάθος προς τα μπρος.
Οντως το Σύνταγμα προέλασε.
Ολοι οι άλλοι συνάδελφοί τους είδαν τους Κηπουρούς του Βασιλιά να προχωρούν προς τα μπρος, ώσπου και του τελευταίου η πλάτη χάθηκε στην πυκνή πρωινή ομίχλη.
Δεν τους ξαναείδε ποτέ πια κανείς.
Ούτε έναν...
Το Σύνταγμα των Κηπουρών χάθηκε μέσα στην ομίχλη..."
Βλ. ολόκληρο το σχετικό άρθρο
Μάζεψε λοιπόν κι αυτός τους «δουλοπάροικους» του Οίκου του, δηλαδή κηπουρούς, ιπποκόμους λακέδες και όλους τους υπηρέτες, και για να δώσει το καλό παράδειγμα ... δεν τους κράτησε στα μετόπισθεν, αλλά τους έστειλε μαζί με όλους τους άλλους πληβείους για σκληρή εκπαίδευση πρώτα κι ύστερα τσιφ για το μέτωπο.
Νεόκοπο αλλά ετοιμοπόλεμο το Σύνταγμα των Κηπουρών του Βασιλιά στάλθηκε εν τέλει στην Καλλίπολη.
...
Στην κόλαση αυτή το Σύνταγμα των Κηπουρών του Βασιλιά πολέμησε επί μακρόν, άντεξε επί μακρόν, μοιράστηκε τις ίδιες απώλειες με τα άλλα Συντάγματα και ψήθηκε στη λάσπη, τον ιδρώτα, τα κόπρανα, την αγωνία και την τρέλα του θανάτου, ώσπου μια μέρα με ομίχλη, νωρίς το πρωί το Σύνταγμα διατάχθηκε να προελάσει -«είχαν αφήσει ένα κενό μπροστά οι Τούρκοι» ανέφεραν οι πρόσκοποι- και ήταν ευκαιρία να δημιουργήσει το μέτωπο ένα κάποιο, ίσως και σωτήριο, βάθος προς τα μπρος.
Οντως το Σύνταγμα προέλασε.
Ολοι οι άλλοι συνάδελφοί τους είδαν τους Κηπουρούς του Βασιλιά να προχωρούν προς τα μπρος, ώσπου και του τελευταίου η πλάτη χάθηκε στην πυκνή πρωινή ομίχλη.
Δεν τους ξαναείδε ποτέ πια κανείς.
Ούτε έναν...
Το Σύνταγμα των Κηπουρών χάθηκε μέσα στην ομίχλη..."
Βλ. ολόκληρο το σχετικό άρθρο
