Ήρεμα ρωτάω

Στην παρούσα συγκυρία, που βρισκόμαστε στην φάση της καραντίνας και του περιορισμού της κυκλοφορίας λόγω του COVID-19 ομόψυχα υποκλινόμαστε στους γιατρούς και όλο το νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό που στη μάχη αυτή, βρίσκονται στο μέτωπο και δίνουν την ζωή τους παλεύοντας για χάρη μας.

Ωστόσο το πρόβλημα με την πανδημία, έχει τουλάχιστον άλλες τρεις παραμέτρους που γεννούν ορισμένα ερωτήματα:

1. Είναι πολιτικό, αφού πρέπει να αξιολογήσουμε:

• το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που βαδίζαμε ήταν σωστό (?) μας έδωσε τα όπλα να αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις ή καταρρέει (?)
• έχει κάποιο νόημα η ιδιωτική ασφάλιση (?) 
• υπάρχουν ιατρικές υποδομές, αν όχι γιατί (?) 
• έχουν ληφθεί οι σωστές αποφάσεις δεδομένων των συνθηκών  (?)
• συμφωνούμε μ' αυτές (?) και ποια θα είναι τα παρελκόμενά τους (?)

2. Είναι τεχνολογικό

Φαίνεται ότι ο κόσμος αλλάζει και μάλλον πρέπει να προσδιοριστούν οι νέες ανάγκες και να διαμορφωθούν κατάλληλες υποδομές για να υπάρξει πάλι μια κοινωνική ανάπτυξη (ίσως με διαφορετικούς όρους απ' ότι ξέραμε μέχρι τώρα).

3. Είναι θέμα προσαρμοστικότητας και επιβίωσης

Αν ο άνθρωπος δεν προσαρμόζονταν, ακόμα θα ήταν στα δέντρα και θα έτρωγε χαρούμενος τις μπανάνες του. Η ευφυΐα του να προσαρμόζεται ήταν κρίσιμη για την επιβίωσή-ανάπτυξή του και αυτή θα αξιολογηθεί στις παρούσες συνθήκες (μάλλον με σκληρό τρόπο).

Σε τι πρέπει να προσαρμοστεί (?) είναι κάτι που σήμερα βρίσκεται υπό αξιολόγηση.

Βλ. σχετικά:
Η πανδημία του κοροναϊου και η υγιειονομική και οικονομική κρίση, Σταύρος Μαυρουδέας, 24/03/2020
Ο σκοτεινός 21ος αιώνας, του Δημήτρη Μήλακα, ΤΟΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2118, 24-3-2020