Πολιτικά σαλταρίσματα

Νταξ έχω καιρό να γράψω εδώ, μα σήμερα, μέρα απεργίας, θα κάνω και 'γω την επανάστασή μου πατώντας πλήκτρα (κάτι που προφανώς και δεν θα 'χει κανένα νόημα, αφού όλα είναι τόσο ανούσια σ' αυτό το πολιτικό πανηγύρι).

Σχετικά μ' αυτό, ήμασταν προχθές στο πανηγύρι στο χωριό και λέει ο μπαρμπα-Μήτσος: τώρα θα βγει η ξανθιά. Σε λίγο βγήκε. Έτσι κι εδώ...

Δοθείσης της ευκαιρίας όμως, ας γκρινιάξω λίγο.

Προφανώς και δεν πιστεύω στα άκρα. Ούτε τα μεν, ούτε τα δεν. Αντιπαθώ δε περισσότερο τα δεξιά, τα οποία τα θεωρώ κι απάνθρωπα.

Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω ότι και η δεξιά έχει έναν τρόπο σκέψης (με τον οποία διαφωνώ αλλά τι να κάνουμε, θεωρητικά τον έχει).

Έτσι λοιπόν το ευρύτερο σκεπτικό της είναι: λιγότερο κράτος που σημαίνει λιγότερους φόρους με στόχο πολλούς επενδυτές.

Αντ' αυτού σήμερα, "ρυθμίζουν" το κράτος, με τεράστιους φόρους. Κι επενδυτής ούτε για δείγμα...

Απλοϊκά σκεπτόμενος, ρωτώ: νταξ, εγώ μπορεί να διαφωνώ με τη συλλογιστική σας, μα γίνετε τουλάχιστον εσείς συνεπείς με τους εαυτούς σας και αυτά που πιστεύετε!

Νιώθω ότι η απελπισία της συλλογικής αντίληψης έγκειται στο ότι ο κόσμος βλέπει να τσιμπάν απ' τα "δεξιά" και τ' "αριστερά" ότι τους βολεύει χωρίς (ούτε καν να δίνουν τη δυναμική) να δουλέψει καμία υπόθεση εργασίας.

Σαν να 'χουν όλοι τους (πολιτικά) σαλτάρει..!

Θα μου πεις: Πως θα το κάνει κανείς αυτό με το τεράστιο χρέος?

Ξέρω και 'γώ?

Αλλά αν εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω και δεν ήμουν συνεπείς με τον εαυτό μου, θα πήγαινα σπίτι μου και θ' άφηνα να το 'κανε κάποιος άλλος.