Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Χρυσός ο τόπος, χυδαίος ο τρόπος

Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι στον τόπο μας περιέχονται πολύτιμοι μοχλοί της Αγοράς όπως ο χρυσός και ο ήλιος, ενώ εικάζουμε ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι όπως πετρέλαιο, ουράνιο, κ.λπ.

Για την μόχλευση αυτών των στοιχείων στην Αγορά, πρέπει να γίνει «κάτι» (εξόρυξη, φωτοβολταϊκά κ.λπ.).

Αυτό το «κάτι» που ποτέ δεν κάναμε εμείς οι ίδιοι τις περιόδους που ενδεχομένως θα μπορούσαμε, πραγματοποιείται σήμερα από άλλους, οι οποίοι, σε αρμονική συνεργασία με την Αγορά, εξετάζουν τον καλύτερο τρόπο να το υλοποιήσουν.

Προφανώς και θα το οργανώσουν βελτιστοποιώντας τις οικονομικές παραμέτρους, αλλά η προστασία του (κάθε) τόπου δεν εξαρτάται από την βελιστοποίηση των οικονομικών παραμέτρων ενός έργου. Ίσα-ίσα για να προστατευθεί το περιβάλλον ενός τόπου όταν εκεί πραγματοποιούνται «βρώμικες» δραστηριότητες, οι οικονομικές παράμετροι μπαίνουν στην πάντα.

Σήμερα λοιπόν, βλέπουμε ένα όμηρο κράτος, το οποίο κοιτά να ξεπουλήσει όποιον μοχλό απ’ αυτούς μπορεί, έχοντας όμως ως δεδομένο ότι αυτοί που τελικά αποφασίζουν και αυτοί που τελικά ενεργούν, ζουν πολύ-πολύ μακριά από τις-όποιες «βρώμικες» δραστηριότητες.

Μα κάθε άνθρωπος αναπτύσσει οικολογική συνείδηση όταν έρχεται αντιμέτωπος με τα σκουπίδια που ο ίδιος παράγει, αλλά δυστυχώς, η πολυτέλεια αυτής της χωρικής σύγκλισης δεν υπάρχει στο σύστημα λήψεως των αποφάσεών μας.

Φταίει όμως το σύστημα? Γιατί φαίνεται ότι, κοινωνίες που σήμερα τρέμουν την (βρώμικη) πρωτογενή εκμετάλλευση του τόπου τους, σε πρόσφατες εκλογές εξέλεξαν τοπικούς άρχοντες διάσημους για παλαιότερα-χυδαία κατορθώματά τους, αφού τους επέλεγαν, αρκεί να τους υποσχεθούν ότι:
  • Θα τους δίνουν τζάμπα χρήμα πουλώντας (φαντασιακά) πετρέλαια (που αν υπήρχαν)  μια ενδεχόμενη περιβαλλοντική καταστροφή σε μία υποθαλάσσια εξόρυξη, (αντίστοιχη με αυτό που συνέβη στον Κόλπο του Μεξικού με την BP) θα κατάστρεφε για πάντα το μικρό Αιγαίο.
  • Θα τους κάνουν "υγιής επιχειρηματίες" αν παράγουν ρεύμα απ’ τον ήλιο, ενώ ξέρουν πως το ρεύμα απ’ τον ήλιο είναι ακριβό (καθότι στοχαστικό) και δεν συμφέρει κανέναν (παρά μόνο αυτούς που φτιάχνουν τα φωτοβολταϊκά).
  • Θα τους δώσουν μια θέση στην εταιρεία ή το ευρύτερο «σύστημα» (αυτού που θα καταστρέψει τα πάντα στον τόπο τους) και, και, και…

Ο πάντα επίκαιρος Καστοριάδης έλεγε ότι «η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων».

Δυστυχώς, ο τρόπος που είχαμε επιλέξει, προτιθέμεθα να επιλέξουμε και να προβάλλουμε στο μέλλον το μικρό μας τόπο, ήταν μάλλον στα παραπάνω πλαίσια. 

Αλλά η «Κρίση» δείχνει άλλα. Η Αθήνα φαίνεται ν’ αλλάζει, κι αυτοί που δεν μπορούν να φύγουνε γι αλλού, πάνε στα χωριά.

Η αλληλεγγύη και η χειρωνακτική εργασία αναδεικνύονται ξανά ως αρετές των ανθρώπων, την ώρα που οι εκπρόσωποί της πολιτείας ούτε έχουν, ούτε προτάσσουν αυτές τις αρετές!

Μέσα στα όρια όμως αυτών των εκκωφαντικών ανακατατάξεων, ή θ' αλλάξουν οι ιδέες των ανθρώπων, ή οι ίδιοι οι άνθρωποι.