Δυο προσωπικότητες που αγάπησα πολύ ήταν ο Νικόλας Άσιμος και ο Μανώλης Ρασούλης.
Τους θυμήθηκα πρόσφατα, που φαίνεται το σύστημα στην γύμνια του και οι στοίχοι τους μοιάζουν να γίνονται κτήμα των πολλών (και όχι των λίγων όπως παλιά).
Γιατί ανεξάρτητα των-όποιων πολιτικών καταβολών μπορεί ο καθένας να 'χει, τώρα που νιώθει ο κόσμος στο πετσί του το τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, έχω την αίσθηση πως ωριμάζει (συλλογικά) μια νέα αντίληψη.
Τους θυμήθηκα πρόσφατα, που φαίνεται το σύστημα στην γύμνια του και οι στοίχοι τους μοιάζουν να γίνονται κτήμα των πολλών (και όχι των λίγων όπως παλιά).
Γιατί ανεξάρτητα των-όποιων πολιτικών καταβολών μπορεί ο καθένας να 'χει, τώρα που νιώθει ο κόσμος στο πετσί του το τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, έχω την αίσθηση πως ωριμάζει (συλλογικά) μια νέα αντίληψη.
