Η κόρη μου είναι μωρό: θηλάζει.
Όταν χαϊδεύω την κόρη μου, μετά από κάποια ώρα κάνει (με νόημα) να-με-ψάξει για φαΐ.
Τότε της λέω: Τι δεν έχει ο μπαμπάς αγάπη μου??? Βυζιά!!!
Σε αντίθεση με αυτό, (τώρα στην νέα προ-εκλογική περίοδο) βλέπω πολλούς υποψήφιος "πατερούληδες" που έχουν πείσει τον κόσμο πως έχουν: όχι ένα, ούτε δύο, μα-πολλά-πολλά βυζιά.
Αλλά οι "πατερούληδες" δεν έχουν βυζιά αγάπη μου...
Υ.Γ. 1
Το γλυπτό στην εικόνα: Θηλασμός 2011 (βλ. περισσότερα για το έργο)
Όταν χαϊδεύω την κόρη μου, μετά από κάποια ώρα κάνει (με νόημα) να-με-ψάξει για φαΐ.
Τότε της λέω: Τι δεν έχει ο μπαμπάς αγάπη μου??? Βυζιά!!!
Σε αντίθεση με αυτό, (τώρα στην νέα προ-εκλογική περίοδο) βλέπω πολλούς υποψήφιος "πατερούληδες" που έχουν πείσει τον κόσμο πως έχουν: όχι ένα, ούτε δύο, μα-πολλά-πολλά βυζιά.
Αλλά οι "πατερούληδες" δεν έχουν βυζιά αγάπη μου...
Υ.Γ. 1
Το γλυπτό στην εικόνα: Θηλασμός 2011 (βλ. περισσότερα για το έργο)
Υ.Γ. 2
Σχόλιου καλού-μου φίλου: Φοίβο, όσο η ελληνική κοινωνία είναι σε νηπιακό (στοματικό) στάδιο, θα αναζητεί
βυζιά και θα ακολουθεί αυτούς που τα τάζουν. Το νήπιο είναι επίσης ανεύθυνο και
την ευθύνη του την έχει ο μπαμπάς και η μαμά. Όταν και αν η κοινωνία μας
σταματήσει να ψάχνει για βυζιά (αλλά και να συνειδητοποιήσει ότι το να τάζονται
βυζιά δεν σημαίνει ότι υπάρχουν), τότε θα έχει αρχίσει να ενηλικιώνεται.