Όταν ήμουν μικρός είχε έρθει ο θείος Πάνος και μου είχε σκάσει ένα αυγό στο κεφάλι...
Πήγα να φωνάξω, μα έκανα μια με το χέρι στο κεφάλι και δεν έσταζε τίποτε!!! Μόνο τσόφλια!!!
Εντυπωσιασμένος-τότε, μ' άρεσε-πολύ το κόλπο και ζήτησα από το θείο να μου πει πως το έκανε.
Μου έδειξε πως τρυπάν το αυγό, πως το ρουφάνε απ την τρύπούλα και αφού αδειάσει τελείως (εντελώς όμως) πάμε και το σκάμε στο κεφάλι του άλλου.
Πήρα και 'γω το αυγό κι έκανα γρήγορα-γρήγορα πως το ρουφάω (μα σιχαινόμουν).
Όταν έλπιζα ότι έχει αδειάσει, πήγα και το 'σκασα στο κεφάλι του παιδικού μου φίλου Παναγιώτη.
Κι άρχισαν να στάζουν τα ζουμιά (αφού δεν ήξερα, ούτε είχα την υπομονή να το ρουφήξω) και θυμάμαι την απορία του παιδικού μου φίλου, που στα καλά καθούμενα λούστηκε με ένα αυγό.
Κάπως έτσι είναι η λάθος ψήφος.
Κάποιοι που βλέπουν πως έχει πλάκα το "κόλπο" της εξουσίας μα που όταν τους αφήνουμε να το παίζουν, μας σκάνε ένα αυγό στην κεφάλα που ούτε-καν το ρουφάνε.