Ιωσήφ, ποιος κελαηδάει?

Στο υψηλότερο σημείο της γης, δουλεύω παρέα με τον Ιωσήφ και τον Δημήτρη.

Ο Δημήτρης-κουρασμένος, κοιμότανε στον καναπέ.

Εγώ σκυμμένος στο εργόχειρό μου, ο Ιωσήφ, με γυρισμένη τη πλάτη, στο καβαλέτο του.

Αργά το απόγευμα.

Κάποια στιγμή ακούω (κάτι-σιγανά) ένα κελάηδισμα. Νομίζω πως ακούω δηλαδή.

Μετά, πιο σίγουρα, ακούω με βεβαιότητα κάποιο αηδόνι. Μα είναι δυνατόν?

Τότε, ρωτάω ψιθυρίζοντας τον Ιωσήφ:

- Ιωσήφ, ποιος κελαηδάει?

- Εγώ!