Για τα όνειρα

κι όταν κοιμάμαι στα ίδια σεντόνια, φορτώνω μ' όνειρα τα υφάσματα

... μα τ' όνειρα σάπισαν...

βρομίσαν τα στενόνια, με τα όνειρά μου και 'γιναν μνήμη, σ' άρρωστο μνήμα